Regiment of Renown #01

W końcu udało mi się zagrać z Pawłem w Regiment of Renown (taka uproszczona hybryda Warhammera Fantasy Battle i Mordheim; dalej RoR). Naprzeciw siebie stanęły bandy Orków i Goblinów (ja) oraz Imperialistów (Paweł).
Moja banda składała się z, wyłącznie pieszych, 9 orków (w tym jeden boss i Big'Un) oraz 5 goblinów (zwykłych chociaż figurki były Nocnych).
Paweł wystawił tylko 8 figurek, ale aż dwie były konno (jakiś wykoksowany herszt i Outrider) do tego miał kusznika, halabardnika, ze dwóch mieczników, jakiegoś biczownika i coś jeszcze.
Pole walki było stosunkowo gołe (według mnie) z dużą liczbą murków (według Pawła).
Pierwszy rozstawiłem się ja i też ja zaczynałem.

Mój punkt widzenia przed rozpoczęciem walk.

Mój punkt widzenia na siły Pawła.

Tura I
Wszystkie moje modele ruszyły do przodu starając się wykorzystać dostępne osłony. Oczywiście Paweł wypatrzył luki w moim ustawieniu i rozpoczął ostrzał. Co prawda Outrider nic jeszcze nie zrobił, ale kusznik wykorzystał zdolność the last chance i strzelił w centrum mojej wesołej gromadki zielonych rozbójników. Oczywiście trafił (na 4+), co spowodowało konieczność rzucania przeze mnie na dowodzenie większości modeli w oddziale. Oczywiście 3 czy 4 model spanikowały (w tym Big'Un i 2 gobliny i chyba jeszcze jeden ork). Trochę dramat, bo jeden strzał załatwił mi 1/3 oddziału. No nic to. Musiałem przeć dalej.

Tura II i III
Paweł kontynuował strzelanie do mojego centrum (chyba straciłem kolejne 2 modele orków), a ze dwa modele uciekły mi poza stół (w tym Big'Un). Z kolei ja na swoim prawym skrzydle dwóch chłopaków (zwykłe orkasy) zaszarżowało grupę 3 Imperialistów (szarże lekko fuksiarskie (musiałem rzucić 7 i 9 na 2k6, by dobiec do wrogów, ale udało się). Oczywiście pierwszego orka zabił mi jakiś imperialny fajfus (już miałem łzy w oczach, chlip), ale drugi ork wdeptał w ziemię swojego przeciwnika. Tu zaczęła się zabawa, bo najpierw ja zdałem test dowodzenia, a potem Paweł oblał swoje obydwa (jeden Imperialny uciekł poza stół jeszcze w tej turze, a drugi w kolejnej).
Właściwe zachowanie w obliczu zielonego wroga!
Dżizas ale poleciałem gimnazjum.
Albo tekstem rodem z dowolnej książki z Black Library.

Widać opłakane efekty niezdanych testów dowodzenia.
Na dole samotny Ork. Smutek.
Po prawej na górze też samotny Ork. Radość.

Tura IV
W poprzednich turach Paweł próbował oflankować mnie swoim generałem (co mu się udało) i zapragnął zaszarżować jednego z moich orkasów (co mu się nie udało). W odpowiedzi ja zaszarżowałem jego generała goblinami (mój generał właśnie uciekał, bo nie zdał testu dowodzenia po śmierci kolejnego podwładnego) oraz dwoma orkami jakiegoś drobnego złodziejaszka z tarczą i mieczem. Imperialny orków nawet nie drasnął. Potem orkowie z łącznie 4 atakami trafiającymi na 4+ i raniącymi na 3+ zrobili wielkie nic zwane oczami węża (tu chyba popełniliśmy błąd, bo Paweł jednak tę walkę przegrał - szarżujący dodaje +1 do rezultatów starcia i, zgodnie z tym co robiliśmy wcześniej, powinien chyba był rzucać na dowodzenie).
Następnie Paweł zabił mi goblina, a ja oblałem Rout Test i było po grze.

Na zdjęciu zrobionym przez moją ośmioletnią Córkę widać przypadkiem
sytuację przed ostatnią szarżą.

Konkluzje
Format jest ciekawy, ale niestety preferuje koksiarzy (modele na koniach z pancerzem 1+ czy 2+ mogą powalić niemal każdą bandę). W dodatku wbudowani w format czempioni tych koksiarzy mogą jeszcze bardziej dopakować. Słabo.
Mimo wszystko jest to genialny sposób na wejście w ósmą edycję Warhammera Fantasy Battle. Dodajmy, że ta edycja dezaktualizuje się za niecały miesiąc. Tylko co z tego - istnieje szansa, że modele potanieją, a
W dodatku RoR-a można łatwo rozwinąć do Mordheim lub jakiejś jego mutacji i kontynuować zabawę na odrobinę poważniejszym poziomie.

Co, według mnie, robiliśmy źle:
- niepotrzebnie rzucaliśmy na Dowodzenie (Leadership) wszystkich modeli w zasięgu 6 cali od zabitego; co prawda tak robi się w WFB, ale RoR bazuje raczej na Mordheimie i to właśnie z tej drugiej gry czerpie mechanizm Rout Testów (próbuję to zweryfikować u graczy, którzy uczestniczyli w oryginalnych turniejach);
- murki graliśmy jako miękką osłonę, a powinniśmy jako twardą;
- mieliśmy za mało terenów, a niektóre z tych, które wykorzystywaliśmy preferowały strzelców (zwłaszcza konnych);
- graliśmy jak pierdoły - zgodnie z założeniami Games Workshop bitwa w RoR powinna kończyć się po 30 minutach - my po dwóch kwadransach zdołaliśmy rozegrać pierwszą turę...

Zestaw dodatkowy
Na grę wpadłem z Córką, która nie nudziła się zbytnio i postanowiła pobawić się w fotografa. Efekty poniżej:

Największy wojownik na stole!

Ma dziewczyna dziwne upodobania, prawda?
Zdjęcie klasa.